dag 3: de tweede excursie
02 feb. 2016
🇮🇩
vanuit Indonesië
Wederom hebben weom 8 uurafgesproken bij de receptie, maar deze keer laten we onsom 6:30 uurwakker bellen. De nacht is voor ons weer niet echt snel verlopen. We kunnen maar moeilijk de slaap vatten en rond drie uur ben ik weer klaar wakker. Maar zoals het altijd gaat, gaan de laatste uurtjes te snel en worden we toch ruw uit onze slaap gerukt. We douche en staan precies om zeven uur bij het ontbijtbuffet alwaar we de eerste gasten zijn, haha.
De temperatuur is weer subtropisch warm en het zonnetje schijnt.
We ontbijten lekker en zijn op tijd bij de receptie. Arie en de chauffeur staan al buiten, dus vertrekken we gauw. Iedereen stapt in en gaat op dezelfde bank zitten als gisteren. Wat zijn we toch
gewoonte dieren.
Omdat we vandaag een tempel bezoeken waar de mannen ook een Sarong om moeten, gaan we na een uurtje rijden eerst naar een supermarkt/kledingzaak om deze te kopen. Als we binnen komen, komen er
direct een aantal verkoopsters naar ons toe. Bij ieder stel blijft een vaste verkoopster aanwezig, dus nu loop ik niet meer alleen achter Anita aan maar doe ik het samen met een Balinesche :-)
We beginnen boven bij de souvenirs en daar gaan we voor schut voor een houten beeldje. Heb ik altijd al willen hebben, zeg maar. Daarna naar de Sarongs en iedereen moet er aan geloven. Man en vrouw
koopt een mooie kleur. We hebben bij het passen natuurlijk de grootste gein. De groep wordt steeds bekender en alle stellen zijn open en vriendelijk.
Hierna gaan we naar de zilver fabriek, voorheen de Boedhatoboedha fabriek. Heel interessant, maar eigenlijk werken de zilversmeden onder erbarmelijke omstandigheden. Wat een ouwe troep en zeker als
je dan de mooie toonzaal ziet waar hele prijzige juwelen liggen. Is eigenlijk van de zotte.
Anita kan het niet laten en koopt het een en ander, ik vraag me af of we nog wel genoeg geld hebben voor de lunch van vandaag. Maar anders lenen we gewoon een ton of twee van een van de andere
biljardairs, haha.
Dan stappen we weer in het busje en rijden richting Monkey Forest in Ubud. We kijken onderweg weer ons ogen uit, wat een land is het. Arie verteld veel over zijn landgenoten en legt ons de
verschillende kaste van het Hindoeïsme uit. Ik probeer aandachtig te luisteren, het grootste deel van de groep is afgehaakt en ligt al te slapen.
Dan zijn we aangekomen bij Monkey Forrest en stappen weer uit. Natuurlijk moeten er kleine bananen gekocht worden en krijgen de dames die het durven een banaan in de hand, die ze omhoog moeten
houden. De apen klimmen dan in hen en pakken de banaan uit hun hand, zittend op hun hoofd. Er is veel lol en er worden heel wat foto's genomen. We wandelen nog even door dit oude oerbos en genieten
van de aapjes.
Arie maant ons al weer naar de bus, want we moeten verder. We gaan nu stijgend naar het vulkaanmeer van Batur. Op het mooiste punt stoppen we even om foto's te schieten van dit mooie meer en worden
we weer overvallen door vrouwen en mannen die ons nietszeggende dingen willen aansmeren. Het is gewoon smeken wat ze doen en het is moeilijk om niets te kopen. We kopen een paar armbandjes voor 70
cent en vertrekken graag van deze plek. Al is het om van het gesmeek af te komen.
Nog een half uurtje in de bus en we komen op een werkelijk idyllisch restaurant aan met uitzicht op de rijstvelden. Wat een straf om hier je lunch te moeten nuttigen. Het is evenals gisteren een
rijsttafel en werkelijk verrukkelijk. Het gaat ineens enorm hard regenen en dat blijft het grootste gedeelte van het lunchuurtje zo. Wanneer het even tussen door stopt, zien we de dampen uit de
jungle komen, werkelijk adembenemend. Bij het verlaten van het restaurant staat Arie een vliegende hond te voeren, wat een vreemd dier is dit. Best wel een beetje eng.
Het blijft nu wat regenachtig en wederom is er een bezoekje aan een tempel gepland. Wanneer we uit het busje stappen, staan de verkoopsters al weer klaar met paraplu's die we kunnen huren of kopen.
Ook worden de mannen aangesproken door wel erg lieve kleine meisje, die heel lief vragen (zeg maar smeken) of je wat van hun wil kopen. Ikzelf vind deze meisjes wel erg brutaal overkomen, zeker
naar de mannen toe. Maar ook de vrouwen worden bijna omver geblazen door deze lieve-mooie-leuke-donderse meiden. Want alleen de business geldt.
Ze zeggen " kijken kijken en wel kopen" en " je krijgt korting als je nu koopt" en nog veel meer in het Nederlands. Later geeft Arie nog een soort Nederlandse les aan een van de meisjes en ze gaat
de Nederlandse zin direct in haar schrift noteren, samen met Arie. Ik krijg het idee dat Arie hier vaak komt en hen al veel geleerd heeft. Ik schaam me een beetje aan onze Hollandse gierigheid en
wil graag wat geld geven. Echter we hebben echt niet veel meer dus uiteindelijk krijgt ze onze laatste 2000 euro, sorry roepies.
Tijdens dit tempelbezoek gaat het weer enorm regenen en omdat het gehele tempelterrein op de schuine zijde van de berg ligt, lopen we in een waterval de trappen af naar beneden waar het busje
staat. Op zich blijft de temperatuur goed en wanneer het na een kwartiertje weer droog is, is het weer direct warm.
Nu moeten we nog een klein uurtje richting ons hotel en wordt het steeds rustiger in de bus.
Bij terugkeer in Kuta Beach verkleden wij ons en lopen richting de hoofdstraat om voor de eerste keer niet in het hotel te eten. Tijdens onze wandeling gaat het licht regenen en na ruim een half
uur zoeken houdt het op met rustig regenen en komt het weer met bakken uit de lucht zetten. We zien een soort van Ballinesche snackbar en kunnen eigenlijk niet anders dan daar naar binnen te gaan
en ook direct daar maar iets te eten te nemen. Omdat we 's middags al zo lekker gegeten hebben houden we het beide weer op alleen een hoofd gerecht. Morgen toch maar weer eten in ons eigen
restaurant in het hotel, waarom niet. Het is daar lekker, misschien wat duurder. Maar zeker rustiger en gemakkelijker dan te gaan zoeken naar een restaurant.
Als we klaar zijn en weer terug willen naar ons hotel, regent het nog steeds. Zelfs harder dan ervoor. We kiezen voor een taxi, die ons voor nog geen euro naar ons hotel brengt. Nu nog even op
balkon lezen en tikken en een gesprekje gevoerd met onze Japanse buurman. Ik heb zijn email-adres al gekregen, voor als we besluiten naar Japan te gaan. We mogen bij hem en zijn vrouw logeren voor
1 euro per nacht. Ik moet er nog even over nadenken....
Tot morgen
Reacties
Reacties
02 feb. 2016, 10:40
Wat schrijf je mooi jan wij genieten van je leuke verhalen Gr
02 feb. 2016, 13:21
Jullie maken veel mee! Mooi reisverhaal. Geniet nog maar lekker!!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!